வழுத்தினாள் தும்மினேனாக...

முதல்ல McLuhan law பற்றி, அப்புறம் "வழுத்தினாள்"-க்கு வருவோம்.
மக்லூகனின் கோட்பாடுகள், தற்கால blogging வரை ஒத்துப்போகிறது.
கனடா நாட்டை சேர்ந்த ஊடக விஞ்ஞானி அவர்.ஊடகங்களின் தொழில் நுட்பங்கள்
அழிவதில்லை, மாறாக அது உருமாறி வேறு பரிணாமத்தில், வேறு புதிய தகவல்களுடன்
வருகிறது என்கிறார். உ.தா. சுஜாதா சார் சொன்ன மாதிரி...
அந்த காலத்தில் 1960, 70-களில் நிறைய கையெழுத்து பத்திரிக்கைகள் வெளிவந்தன.
அது அவரவர்களின் படைப்புக்களை தாங்கி வந்தன.இப்பொழுது ப்பாளக்கிங்!
அதே சொந்த படைப்புகள் தான்,சொந்த விளம்பரம் தான், ஆனால் புதிய பரிணாமம்!.
சொல்ல வந்த தகவல்களின் முறையில் டெக்னாலஜி புகுந்திருக்கிறது,மற்றபடி
அதன் அடி நாதமான,தனது பார்வைகளை சொல்லுதல், மற்றும்
Andy warhol சொன்ன பதினைந்து நிமிட புகழ்.....மாறவே இல்லை!!

பெங்களூர் PVR தியேட்டரில் படம் பார்த்தவர்களுக்கு தெரியும்,படம் ஒடும் போது
சிகப்பு சட்டை அணிந்து கொண்டு, மெனு கார்டை நீட்டி பெப்சி, கோக் விற்பார்கள்.
எங்க தர்மபுரி தியேட்டரில் படம் பார்க்கும் போது சின்ன பசங்க போண்டா, பஜ்ஜி 
விற்பார்கள்.என்ன PVR-ல் ஆங்கிலம் பேசுகிறார்கள், அநியாய விலைக்கு விற்கிறார்கள், 

மற்றபடி எல்லாம் வியாபாரம் தான். இதுவும் மக்லூகன் கோட்பாடா?? தெரியவில்லை.

வழுத்தினாள் தும்மினேன் ஆக அழித்தழுதாள்
யாருள்ளித் தும்மினிர் என்று.

வழுத்தினாள்- வாழ்த்தினாள்.
காதலன் தும்மியவுடன், காதலி நூற்றாண்டு வாழ்க என வாழ்த்தினாளாம்,
பின்னர், உன்னை எப்போதுமே நினைக்கும் நான் இங்கு இருக்க, வேற யார்
(எந்த பெண்) உன்னை நினைக்கிறார்கள் என ஊடல் கொண்டாலாம்..!

உள்ளினேன் என்றேன் மற்று என்மறந்தீர் என்றென்னப்
புல்லாள் புலத்தக் கனள்.

நினைத்தேன் என்று கூறினேன், நினைப்புக்கு முன் மறுப்பு உண்டா?
ஏன் மறந்தீர், என்று என்னைத் தழுவாமல் ஊடினாள்.

Amazing, quite a possessive lover..!!

Fine..
இது தான் உண்மைக் காதலா..?

காதலி இப்படித் தான் இருப்பாளா.

இந்த குறள் எல்லாம் ஏன் பள்ளிக்கூடப் பாடத்தில் 

சொல்லித்தரல.